In Nederland lopen 800.000 schapen rond, maar hun wol is waardeloos. Letterlijk, want het scheren kost meer dan de wol opbrengt. Zonde vonden twee ondernemers. Samen maakten ze een trui van Nederlands schapenwol. "Misschien dat het later wel commercieel interessant kan worden."
"Het is bizar. Je ziet overal schapen lopen in Nederland, maar er valt geen trui van te breien", zegt Ron Beckers. Hij is mede-oprichter van het mannenmodemerk Joe Merino, dat uitsluitend wollen producten verkoopt.
Stugge wol van eigen bodem
In Nederland worden schapen dan ook niet voor de wol gehouden, maar voor het vlees of de begrazing. Nederlands schapenwol is dik, waardoor het prikt. Heel anders dan bijvoorbeeld de wol van merinoschapen uit Nieuw-Zeeland en Australië. Die worden speciaal gefokt op hun fijne vacht.
Beckers gebruikt voor zijn producten, zoals truien en shirts, de zeer fijne garens gemaakt van merinowol. Toch wilde hij graag eens aan de gang met de stugge wol van eigen bodem. "We zijn altijd bezig met verduurzaming. We hebben ook een keer een recycle-trui gemaakt door van oude vezels nieuw garen te maken."
Scheren met lange halen
Ondernemer Beckers heeft de ‘oer-Hollandse trui’ samen gemaakt met The Knitwit Stable, een boerderij voor duurzame wolproductie in Baambrugge. "Reina Ovinge is de oprichter. Zij heeft heel veel kennis."
Van die 800.000 Nederlandse schapen komt 2 miljoen kilo wol, weet Ovinge. "Het overgrote deel gaat voor een appel en een ei naar China. Daar wordt het verwerkt tot tapijt of gebruikt in de automotive-industrie", zegt zij.
Waardeloos wol
Schapen scheren kost meer dan het oplevert. Scheren kost 4 euro per schaap. Van een dier komt 2 tot 2,5 kilo wol en dat levert 10 cent per kilo op. Dat is dus 25 cent per schaap.
Dat vertelt een schapenboer op Texel aan RTL Z. De scheerder neemt de wol mee en slaat het op in een schuur: "Verkopen heeft nu geen zin".
Scheren met lange halen
Dat kan anders, vonden Beckers en Ovinge. Maar een trui maken van Nederlandse wol bleek niet eenvoudig. Zo zochten de ondernemers 500 schapen met ongeveer dezelfde vachtdikte, maar dat was te ambitieus. "We hebben heel veel schapen in Nederland, maar er zitten veel verschillen in de wol", zegt Beckers.
Schapenboer René Schrama uit Baambrugge zocht uiteindelijk 80 schapen uit die hij voor het project heeft geschoren. "Dat scheren moest op een speciale manier gebeuren, met lange halen, om de lengte van de vezels te bewaren", legt Ovinge uit.
Garen spinnen in Italië
Voor het wassen en spinnen moest de wol naar Italië. Ovinge erkent dat dat niet duurzaam is, maar het kon niet anders. "Nederland had in de jaren 80 een florerende wolindustrie in Tilburg, maar door strengere regels, hogere lonen en de opkomst van nylon en polyester is die helemaal verdwenen."
Het breien gebeurde deels op de boerderij van The Knitwit Stable en bij een bedrijf in Lichtenvoorde. Omdat een trui van Nederlandse garen te veel zou prikken, hebben de ondernemers er wat Nederlands merino- en Groninger alpacawol aan toegevoegd.
Niet goedkoop
Ovinge en Beckers zijn blij met het resultaat. "Heel anders dan mijn andere wollen producten. Die zijn heel zacht en fijn. Deze trui is veel stoerder", aldus Beckers
Dit najaar ligt de Nederlandse trui in de Joe Merino-winkel in Amsterdam. De prijs is 180 euro. Dat is niet goedkoop, maar het komt niet in de buurt van de kostprijs. De wol was dan weliswaar goedkoop, maar het hele proces van scheren, wassen, spinnen, verven en breien was zeer arbeidsintensief.
Spiegel voor de maakindustrie
"Ik verdien er niks aan. Als ik met normale marges zou moeten rekenen, zou de trui 400 euro moeten kosten", zegt Beckers. Maar winst was dan ook niet het doel van dit project.
"Misschien dat het later wel commercieel interessant kan worden. We willen er graag mee door, maar je moet het nu vooral zien als een mooi experiment. Een spiegel voor de Nederlandse maakindustrie", zegt hij.
